Ah kalbim ahh
sen ne umutlar büyüttün ufkuna doğan sevgiliye
sığ suların serinlikleriyle gelipte
belki bir gün gönlüne çiseler diye


Geç kalma sevgili
tam zamanında gel
yapraklarım kehribar hazanında kızamık dökmeden gel


Geçen günler gelmiyorki geri
ayrılığın ne zamanı ne yeri
bilirsin
ağır oluyor bedeli


Zamanı perçinlledim yüreğimin yelpazesine
tarih ise tarumar
gir bak bir soluk
kalbimin duvarlarında som altından ismin var


Tek yönlü bir tünel gibidir hayat
benim ruhumda nar çiçekleri açarken
sende aşk mevsimi ya ölü ya bayat


Göz yaşlarıyla paklamalısın gönlündeki kara kişi
sabırlı olmalı her kişi
yüreğine güveniyorsa bir dışı
zorlanır karşısında er kişi


Güvercinin gagasına astım pembe parşuman kağıtlarına yazdığım mektupları
Dualarla birlikte uğurladım sevgiliye son umutları


Ara beni
yazılmamış bir mısranın hecesinde
şeyda bülbül ile gonca glüün aşk bahçesinde

bekle beni
Kuş uçmaz kervan geçmez bir dağın zirvesinde
poyrazı dinmeyen bir dağın ötesinde

gelirim belki
Kumru kuşlarının terkişinde
yaralı bir ceylanın misk kokusunda
denizi olmayan bir şehrin aşk gemisinde
gelebilirim


Ab-ı hayat suyu gibidir hayat
Hiç düşünmeden iç ve derin bir uykuya yat
Kabus dolu düşlere inat
Maviler inşa et ruhumuza kat kat


Zaman kör saatler şaşı
eyy gönül ihmal edersen kalbindeki bir tuşu
ağustos ortasında zemheri ayazına kestirirsin pembe düşü


Hayalperest değilim
biraz kendime güvenirim
döndüremesem de zamanı tersine
yinede son nefesime kadar direnirim


Bitti dağarcığımdaki kelimeler
zamana yenik düştü altın hızmalı imgeler
mütevazı olursa eğer bilgeler
her dem insanlığın ihtişamını belgeler

Nafize