KANUN ÇARESİZ
Bir alev misali düştüm aşkına;
Bir daha yanmaya cesaretim yok. İleri gidince döndüm şaşkına; Geriye dönmeye cesaretim yok. Düşündüm de, bir kendimi, bir seni, Kalbini çalarım diyordum, hani… O kadar çok anmışım ki ismini, Yeniden anmaya cesaretim yok! Ben sanki belamı bulmuş gibiyim; Aşkınla yaşarken ölmüş gibiyim, Tatlı rüyalara dalmış gibiyim; Kalkıp uyanmaya cesaretim yok! Sılamızdan kalkan gurbet treni, Benden ayırıyor yari, yareni… Çok hızlı gidiyor, yoktur freni; Atlayıp inmeye cesaretim yok… Nedense işlerim gitmez kolaya; Kanun gelip, el koymuyor olaya… Katlandım da bunca derde, çileye; Tekrar dayanmaya cesaretim yok! |
Kanun gelip, el koymuyor olaya…
Katlandım da bunca derde, çileye;
Tekrar dayanmaya cesaretim yok!
çok güzel bi şiirdi tebrik ederim.lakin nie tekrar dayanmaya cesaretin yok?aşktan bu kadar mı usandın?bence sonsuza kadar ne olursa olsun.başarılar...