Son sözünü dinledim.Son sözünü dinledim ben inanın utandım Başımı öne eğdim kendimi bulamadım Kaçmak için yer aradım hiç hiç bulamadım Kendi karanlığımda kendimi ararken kayboldum Devasız hallerimiz nasıl devam eder sürer Harap yollar nasıl olur önümüze dizilir birer birer Gönlümüze bu hasreti kim nerede nasıl dizer Kendi karanlığımda kendimi ararken kayboldum Ortalıkta gezer bir takım yüzsüz insanlar Merhametsizce yıkılır viran olur cümle bağlar Sen söyle sen kimsin kim senin canın hey dağlar Kendi karanlığımda kendimi ararken kayboldum Gönül kıblenin yönü işte bak şaşmış Seni bela diye salan ortada bak kalmış Yakmak için yola çıkanlar çıkmadan yanmış Kendi karanlığımda kendimi ararken kayboldum Karanlık odamda sallanıp dururken boş beşik Dikenlerle döşenmiş gelip geçtiğim bastığım eşik İçerde mahzun kalan ben yüreğim delik deşik Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum İşte karşı pencerede o pencereyi son defa kapatacağım Karşıda bekleyen o musalla taşında bizlerde yatacağız Kaçışı mümkün değil ölürken ölümün gözlerinde bakacağız Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum Soğuk ayazda soğuk yüzüyle gülümseyen sen teneşir Melekler yaptığım günahın defterini taşırken bekleşir Taşırken tabutum ağır yükümden taşıyanların işi güçleşir Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum Beni artık bekleme günahla doldurduğum sıcacık yatağım Artık cehennemde senden daha sıcağında ben yatacağım Belki feryat ederken neden soğuk olmadın diye sana kin kusacağım Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum Son sözlerimin sancısında ecel alıp giderken son kez bakacağım Artık kaçmak istesem de kendi günahlarımda yanarak paklanacağım Artık bunu hak ettim cehennemde yanarken paklanmak için kaçmayacağım Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum Son günah dolu yolumun dönemecinde yürürken Ağaçların dallarına astığım nefretimi görürken Beklediğim ecel kapkara gözleri ile beni cehennemime götürürken Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum Mehmet Aluç-Kul Mehmet- |