ARTVİN BENİ ÇAĞIRIYOR
Bülbülün altın kafese konulduğu
Ahh vatanım der misali Doğup büyüdüğüm Artvin beni çağırıyor Adını anınca ağladığım Gözümde tütüpte gidemediğim Adını dilimden düşürmediğim Artvin beni çağırıyor Yaylasına kışlasına Adını kazıdığım çam ağacına Kana kana içtiğim griyalosuna Artvin beni çağırıyor Sırtında ot taşıyan anasına Elleri nasırlı babasına Peştemal giymiş halasına Artvin beni çağırıyor Cigara sardığım mısır püskülüne Üzüm çaldığım hacı dedenin bahçesine Balık gibi yüzdüğüm deresine Artvin beni çağırıyor Para uğruna terkettiğim Hatırladıkça hüzünlendiğim İzin alıp da gidemediğim Artvin beni çağırıyor Bir gün gelir diye beklediğim Canım kadar çok sevdiğim Sonbahar günü kaybettiğim Annem beni çağırıyor HAKAN BELLİ |
Yine de yaylaları serindir,evleri yamaçlara uzak ara dizili.
Derin bir nefes almalı şimdi!
En derin saygı ve sevgilerimle.