Merhûm üstâd Âşık Veysel’i rahmetle anıyorum; rûhu şâd’olsun, nurlar içinde yatsın!
Ne güzel söylemiş o güzel insan:
Dost dost diye nicesine sarıldım…
…..
Benim sadık yârim karatopraktır..!

Karatoprak, sadık yâriniz olmadan önce, hayattayken en az ‘‘bir‘‘ sadık dostunuz olmasını dilerim..!


Dost dost dost! İlle de dost..!

Dostluk zor kazanılır, onca da kolay gider.
Titiz ol davranışta, yoksa tez olur heder.
Hesap, sonuç çok basit, deli bile becerir;
Birden biri çıkarsan, netice; -sıfır- eder!

Babasız da yaparsın, niceleri var öyle..
Anasız da zor lâkin; insan kadere köle…
Eş’ten ayrıl, yenisi, bulunur , dostun yoksa;
Ya kendini kaybetsen, kim bulur seni, söyle?

Atalar boş dememiş, dostunla ölçülürsün,
Onunla düşer, kalkar, biçilir, dikilirsin.
Olur ya padişâhsın, düştün farzet, yok deme;
O zaman dost, farz hem de, hele bir düş, görürsün!

Unutmaki en has dost Mevlâ’dır sana bizzat,
Hem O, hem dünyalık dost, olsun edersin rahat.
İkisi de yok, düşün, yaşarsın, ama nasıl:
İşin bugün kötüyse, ahrette dünden sakat!

Kederli hoş söylerdim, hep akıl dağıtırdım,
Gerçi çok çalıştım da, sırf sakalı ağarttım.
Kral gibiydim sanki, bakın siz şu kadere;
Felek tokadı vurdu, ilk iş; dostu çağırttım!

Kederli@Almanya, 25.10.2009/16.12.2015