OAy ışığının rengini alır gözleri Öyle naif ve öyle sade Soluk renksiz geceleri aydınlatır Güleç yüzlüdür daha ziyade Deniz kabuklarının ışıltısındadır bakışları Çocuksudur daima Şafağın ilk düşüşünde izlerim bu tabloyu Gecenin sıcaklığı kalmıştır üzerinde Nefesi kımıldarken Saçlarındadır düzgün elleri Gözlerini açtığında Sorarım neden uyandın diye O sadece gülümser ellerimi tutarak saçlarından aldığı elleriyle Çok güzel tılsımlı bir şey uyanışı Bu büyü ancak yıldızlarda olabilir O da mehtap varsa Sabahları açan gün boyu misler kokan bir çiçektir Yeri göğü severim onunla Hep maviden dem vurur yeşile sevdalı olsa da Ve taşır geceden güne sevinci Hiç bıkıp usanmadan Bir rüzgar esse de kaygılı Kirpiklerinde kaybolur hafifçe yumulunca gözleri O uykudayken hep başucundayım Yüreğim aydınlanır her defasında O uyur ruhum uyanır derin uykulardan İşte o an varım yeniden Kurtulurum yokluktan Sudur bir uykusuza Uyuyan bir güzel Atarım kendimi dışarı Koşarım kırlara Hayır hayır yalnız değil elbette Uykulu gözlerle o da yanımda Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN 10 Aralık 2015 Saat 23.20 Batıkent/Ankara |