Boş kağıtlara ağıtlar dizdim
Görünmez kelimelerde; harfler ağlıyor!..
Yalnızlık denizlerine ekledim renksiz mürekkepleri
Kan çanağına döndürdü ayrılığın, sana bakan gözleri
Zarflar kaçıyor, hasret kokan, isyan kokan kağıtlardan
Görünmez mürekkeplere yaşlarımı ekledim
Okyanuslar ağladı sıcaklığına, kağıtlar inledi
Okunmaz bu ayrılık mektubu, okuyamazsın
Mürekkepler bile isyan etti kağıtların üzerinde;
İhanetine...
Her noktası kayboldu; beyaz bir okyanusta katreler gibi...
Masamın üzerinde solmuş gül yaprakları ağlıyor
Kırmızı karanfiller can çekişiyor gözlerimin önünde;
Ayak izlerinde kan damlaları canlanıp geliyor sıra sıra
Masamın bacaklarından yukarı, kan damlayan satırlarıma
Renkleniyor o zaman mürekkeplerim,
Her ne kadar gidişine kahrolsa da yüreğim
Yeter ki dön bana;
Dön...
Ben yine hasretlerle yollarını gözlerim...



Metin Kaya İLHAN
TRABZON