Bu kış uzun süre köyümde kaldım
Sobayı kurmadım sen yoksun diye
Bir bardak çay idi sabah kahvaltım
Sofrayı sermedim sen yoksun diye

Bazen çıktım sigaramla balkona
Takılırdı gözüm bahçede çam’a
Kurumuş birazcık su döktüm ama
Elimi sürmedim sen yoksun diye

Gündüzleri camdan dışarı baktım
Zor idi yalnızlık geçmiyor vaktim
Kilitledim kapıyı perdeyi çektim
Güneşi görmedim sen yoksun diye

Kaybolmuş yıldızlar baktım havaya
Biraz stem ettim gökteki aya
O gün davet etti bir komşu çaya
Gittim ama durmadım sen yoksun diye

Sır vermedim arkamızdan gülene
Yokluğunu bildirmedim gelene
Minderlerden yatak yaptım salona
Odaya girmedim sen yoksun diye

Resmine baktıkça ürperdi içim
Huzura hasretim,sevgiye açım
Uzadı sakalım dağınık saçım
Hiç tarak vurmadım sen yoksun diye


Nizamettin ELMA
10.12.2015