Yaldız üflüyorum gökyüzüne

üstüm açık kalmış

kimse hatırlamayacak bugünleri

korkuyorum

 

Leşe kosuyor kuzgunlar mevsim istikrar

ateş sözcüklerle konuşurken acının dudakları

kendi diliyle hukmediyor irademe

faltaşı açılmış gözler

 

Kan mıydı yoksa kızılcık şerbeti mi

akıp giden göğsümüzden

ne kadar istediysek de uzak olmayı albizlardan

yoktu kaça bilecegimiz harikalar alemi

saman aleviydi yegane sihrimiz




bir borç ödemesiydi ’seviyorum’ deyişin

hatırlamak istemediğin kadar geçmişi

selamlaşır gibi sevişirdin bonobolarca

bezenip elma kızıllığina kaybolurdun sonra

 

Aşk mıydı yoksa domuz burunlu yılan mı?

püskürtüp zehrini

gözlerimizi kör eden

 

Gemilerinizi arz talep dengesi sularında

yüzdürünüz buyurmuştu hünkar

yaşamak için herkesin yanılsamaya

yalınlanmaya ihtiyacı vardı

 

Haydi göster kendini uçan sincap

sahne senin diyordun

uçmayı unutan şişko kakapolar

çakılırken yere

inadına en güzel fıstıkları kap

 

‘Seni seviyorum’ derken fena halde

inanmak istemiştim buna

uğruna feda etmişken kendindeliğimi

yaldız üflüyordum gökyüzüne

üstüm açık

 



*************************************************************