Sevgili…
Ayrılık vakti yaklaşıyor!
Ellerime almak istedim ellerini alamadım
Ayrılacağız birazdan bir daha hiç kavuşmamak üzere
Enkaz olarak kalacak yıkılmaz dediğimiz sevdamız
Sen dönmemek üzere
Yalnızlığımla baş başa bırakıp beni çekip gideceksin!


Sana gitme desem de faydası yok biliyorum
Oysa kalmanı bilsen ne kadar çok istemiştim.
Avaz avaz haykırmak istiyorum...
Gitme kal diye!
Ne olur gitme beni sensizliğin girdaplarında bir başıma bırakma
Demenin de var mı bir anlamı?
Aramıza yolların
Yabancı kolların girmesinden sonra..


Yapamıyorum, tüm sözcüler boğazımda düğümleniyor
Çaresizce için için gidişine ağlıyorum sevgili
Sen aldırma ağlamama, görmezden gel gözyaşlarımı
Hasretinin kor ateşlerinde yanarken buhar olur uçup giderim nasıl olsa
İnan bundan sonra bir daha görmeyeceksin içten içe kanayışımı


Akrep ile yelkovan adeta yarış halindeler zaman hızla geçiyor,
Ayrılık saati de geldi çattı işte
Gitmeden son bir dileğim var senden sevgili
Korkma yüzümü ellerinin arasına al ve gözlerime bak
Yalan da olsa son defa “seni seviyorum” de...


Öyle bir söyle ki beynime kazınsın son sözlerin
Senden sonra yaşamam için tek sebebim olsun
Beni öldü farz et bir daha da hatırlama
Unut gitsin bu sevdayı sanki hiç yaşamadık say


Senin için bir masaldan ibaretti yaşanan her şey
Yaşandı ve bitti!
Bu aşk senin yüreğinde tılsımını çoktan kaybetmiş!
Ayrılık saati geldi, hadi git yaşanmış her şeyi ardında bırakıp
Geriye hiç dönmemek üzere git!
Daha fazla kanatma yaralarımı
Elveda demeden sessizce dön arkanı çek git...


//Kal dememin anlamı yok gideceksin. Unutma “acının umutları yok ettiği anda, umutları yeşertecek bir sevgiye ihtiyaç duyarsan ben hep o bildiğin adreste sendeyim…”//


Ayşe KARADENİZ


Şiirimi seslendiren sevgili ağabeyim Mustafa KARAAHMETOĞLU’na çok teşekkür ederim…