ALIP KENDİMİ GİDESİM VARbu aralar nefretin en gizli kuyularına çöreklendim gözlerimde kan kırmızısı bir kin her geride kalanın dudağındaki acı şarap tadındayım nemli duvarlarımdan küf kokusu vurur burnuma gidenin gelmişine geçmişine küfür edesim var ee ne de olsa hala kanayan bir kuyruk acısı sızlar.. bu aralar ansızın kabak tadı veriyor cümlelerim şiirlerim daha bir üstünkörü biri duygu katmalısın içine demişti sahi o nasıl bir şeydi? kaybedeli öyle uzun zaman olmuş ki hatırlamakta zorlanıyorum gözlerimde hiç kalkmayan bir sis perdesi geleceği göremiyorum geçmişe saplanıp kalan ve delicesine üşüyen ayaklarım var dudaklarımda avuç avuç dua çiçekleri boy vermiş. bu aralar olur olmaz şeylere ağlar oldum biri gelin olmuş deseler odamın kapısını günün suratına hızla çarpıp beyaza küsüyorum artık onun ne kadar umurundaysa üzerimde yıllardır taşıdığım yas giysileri bu aralar pek ağırlaştı kirlendi besbelli sürekli giyilmekten yıkıyasım var yıkıyasım var da gidene al sallayan kollarım hamlamış kalkmıyorlar yerinden bir ağtı var sol yanımda sormayın krize ramak kaldı diyor. dedim ya bu aralar yeni yetme kızlar gibi yüzümde ki sivilcelere taktım en çok doktor sıkıntıdan diyor hay ben seni doktor yapanın töğbe töğbe hoş nerden bilecek adam yürek sıkıntısına alışık olduğumu aman sende takmıyorum artık ’’ohh terkedildin’’ yazan bir toka aldım onu takıyorum kafama. ha bu aralar alıp başımı gidesim var kimsenin olmadığı bir adaya yine saçma sorular dolandı aklımın kenarlarına yanında götüreceğin üç şey diye soruyor dudağıma saçma soruya verilecek yanıtın tuhaf gülümsemesi sürükleniyor ağır göz kapaklarım sinsice aralanıyor (aklımda) yar (yürekte/y)/ar (Yukarda Allah v)/yar diyorum usulca... Ayvazım DENİZ |
Emeğine kalemine sağlık
Yüreğinin sesi daim olsun