İçi başka dışı başka(Kemeselil hanzaleti) çöllerde yetişen dışı çok güzel içi iğrenç acı ve pis kokulu bir meyve,gibi olanlardan Allah sizi ve tüm sevenlerinizi korusun,şiir olarak hüzünlü ama güzel,tebrik ediyorum.....

Affetmeyin.Affetmenin bir yücelik olduğuna inanmıyorum.Şiirinizde buram buram hüzün var,ve çok güzel imgelerle işlenmiş.Kutlarım.

Unutma gül dalına yakıştığı kadar
Ağlamak yakışıyor bana
Çünkü hayatımı zindana çevirdin
Ben ağladıkça sen varsın
Seni asla affetmeyeceğim.

En güzel intikam denmiş bende en güzel intikamımı sunuyorum üzenleri affediyorum.

Yüreğine sağlık şaire çok güzeldi dizeler.

Ben, hep bulutlu günlere hasretim
Hasretin bulutlusunadır özlemim
Bir türlü sevemedim güneşi
Bir türlü alışamadım aydınlığa
.......................Biliyor musun
Yağmuru neden bu kadar çok sevdiğimi?
Neden ağlamayı gülmeye tercih ettiğimi?
Ben güneşli günde tanıdım seni
Ve yağmurlu bir günde kaybettim
Ve yüreğim ağlamaklıyken gözlerin gülerdi
.....................Durma gül hadi
Unutma gül dalına yakıştığı kadar
Ağlamak yakışıyor bana
Çünkü hayatımı zindana çevirdin
Ben ağladıkça sen varsın
Seni asla affetmeyeceğim.


BİLLUR SULAR GİBİ AKAN BİR ŞİİR TEBRİKLER.

Ben, hep bulutlu günlere hasretim
Hasretin bulutlusunadır özlemim
Bir türlü sevemedim güneşi
Bir türlü alışamadım aydınlığa
.......................Biliyor musun
Yağmuru neden bu kadar çok sevdiğimi?
Neden ağlamayı gülmeye tercih ettiğimi?
Ben güneşli günde tanıdım seni
Ve yağmurlu bir günde kaybettim
Ve yüreğim ağlamaklıyken gözlerin gülerdi
.....................Durma gül hadi
Unutma gül dalına yakıştığı kadar
Ağlamak yakışıyor bana
Çünkü hayatımı zindana çevirdin
Ben ağladıkça sen varsın
Seni asla affetmeyeceğim.


BİLLUR SULAR GİBİ AKAN BİR ŞİİR TEBRİKLER.

Unutma gül dalına yakıştığı kadar
Ağlamak yakışıyor bana
Çünkü hayatımı zindana çevirdin
Ben ağladıkça sen varsın
Seni asla affetmeyeceğim.

GÜZEL DİZELERİNİZİ KUTLARIM.RABATLI

Unutma gül dalına yakıştığı kadar
Ağlamak yakışıyor bana
Çünkü hayatımı zindana çevirdin
Ben ağladıkça sen varsın
Seni asla affetmeyeceğim.

Mükemmeldi dost Tebrikler..
Yüreğinize sağlık.
Sevgi ve muhabbetle.*.*.

Affetmek büyüklüktür,huzur duyar insan birini affedince.
Yolun yarısını geçince insan olgunlaşıyor,affetmeyi öğreniyor.
Sevgilerimle

aglamayi bilmeyenler gülmeyi de bilmezler"

günes size baktiginda siz de ona bakin... o gökte gülerken siz de gülünüz.. güller acsin yüzünüzde.........


sevgimle..........

Doğrusu bu şiirde yer alan karakterin yerinde olmak istemezdim zira sevgide alacağın affedilmemesine sonuna kadar tartışmasız inanalardanım.
Kutlarım güzel ifade edilmiş duygulardı.

Affetmek, geçmişi geçmişte bırakıp, anı yaşama ve geleceğe umutla bakma özgürlüğünü verir bize.

Affetmeye yanaşmıyorsun çünkü affetmediğinde hayatında yanlış giden şeyler için onları suçlamaya devam edebilirsin. Mutsuz yaşamının sorumlusu da suçlusu da onlardır.

Affetmediğinde, sen hala bir kurban, yanlış yapılan kişi konumunda kalırsın. Sana bu kötülüğü yapan kişi “kötü kişi” olacağı için sen otomatikman “iyi kişi” konumuna kendini oturtursun. Hayatı siyah beyaz olarak algılamak, diğer renkler ve tonlarıyla uğraşmaktan daha kolaydır.

Affetmemek, seni yaraladıklarında yaşadığın güçsüzlük ve acizlik duygusunu telafi etme illüzyonunu yaratır. Suçlu kişiyi zihninin zindanında hapiste tuttuğun sürece, kendini acayip güçlü hissedersin. Çünkü hiç kimse seni affetmeye zorlayamaz, kinini durduramaz.

Affetmemek, hem daha önce seni inciten kişilerden, hem de yeni kişilerden gelebilecek olası incinmelerden koruduğu illüzyonunu yaşatır sana. Acını, öfkeni beslediğin sürece olası tehlikelere karşı zırhını kuşanmış olarak beklersin. Böylece artık kimse seni incitemez, yaralayamaz, taciz edemez, reddedemez.

Oysa;

Affetmek unutmak değildir. İnsanları affettiğimizde geçmişte yaşanan deneyimleri unutmayız. Unutmamalıyız da. Bu deneyimler, zamanında bize çok acı vermiş olsa da kazandığımız derslerdir. Bizim, yeniden kurban konumuna düşmemek ya da başkalarını kurbanımız konumuna düşürmemek için yaşanmış bir ders.

Affetmek, affettiğimiz kişilerin davranışlarını onaylamak değildir. Affettiğimizde geçmişin bugünümüz üzerindeki yıkıcı etkisini ortadan kaldırırız. Bu, onların bir zamanlar yaptığı şeyin doğru, haklı ve onaylanabilir olduğu anlamına gelmez. Yapılanların kabul edilebilir, önemsiz, çok da kötü olmadığı anlamına gelmez.

Yapılanlar kötüydü. Acıttı. Hayatımızı etkiledi. Aslında gerçek affediş tam aksine, olanı yadsıdığımız, minimize ettiğimiz, karşımızdakini haklı çıkardığımız ya da bize zarar veren davranışı hoş gördüğümüz durumda gerçekleşemez.

Affetmek fedakarlık değildir. Dişlerimizi sıkarak, bizi inciten kişiye katlanmamız, güler yüz maskesi takınmamız gerçek bir affediş değildir. Çünkü bu durumda gerçek duygularımızı yutmuş oluruz. Bu tavır hem zordur, hem de hayatımızdan haz duygusunu çalar.

Affetmemek, kızgınlık duyduğun kişileri zihninde bedava kiracı olarak oturtmak demektir. Günah değil mi, zihnini boşu boşuna işgal etmelerine izin vermeye?

Affetmek için haklı- haksız mücadelesine girersen, haklı olmanın senin için huzurlu ve mutlu olmaktan daha önemli olduğuna dikkat et. Haklı olmaya çalışmak, haksız olmaktan korkmaktan kaynaklanır.


******TEBRİKLERİM VE SAYGILARIMLA******