Sensizlik Çok Soğuktu
Hani gitmiştin ya can
toprak üşüdü yokluğunda ağaç üşüdü ben üşüdüm can ben üşüdüm Korktum sensiz kalmaktan çok soğuktu yokluğun güneş üşüdü gül üşüdü ben üşüdüm can ben üşüdüm Yalnızlık indi yüreğime senin yoksunluğunda deniz üşüdü martı üşüdü ben üşüdüm can ben üşüdüm Ölümü anımsattı geceler karabasan gibi ay üşüdü yakamoz üşüdü ben üşüdüm can ben üşüdüm Damarımda kan yoktu yağımda mecal yoktu güneş küstü ay küstü deniz küstü toprak küstü iliklerim üşüdü can iliklerim üşüdü O gün, bana sımsıkı sarıldığın gün bahar güneşi açtı dolunay doldu geceye deniz umut mavisi toprak bereket yeşili idi yüreğim ısındı can yüreğim ısındı Seni seviyorum anlasana deli sevdam. Hatice Dökmen "Güneşe Saklanmak" kitabından |