Gitme Vakti
yeni bir vapur yanaşır limana
el sallarsın için kanaya kanaya sadece el sallarsın o an öyle bir üşürsün ki, titrer durursun bakamaz olursun aynaya her neyse dört yanını saran, susar içine atarsın sesin çıkmaz, için yana yana el sallarsın kendine bile itiraf edemezsin bilirsin ki, kör kütük seversin daha yeni binmişken vapura ona susarsın dön gel demeye bile fırsat bırakmaz giden vapurun köpüklerinde anılara dalarsın dönüp sırtını gidemezsin, orada çöküp kalırsın insana kalkmak bile zor gelir üşenirsin çekip gitmeye onun kadar kolay gidemezsin izlemek canını yaksa da, gidişini izlersin hiç yüreğine kondur masanda,bilirsin gitmiştir kulakların onun sesiyle inlerken yüreğin; en sevmediğin şarkı gibi, gitti diye söylenirken canın yanar, içinde kim bilir fırtınalar kopar beklersin oturduğun yerde başka vapurları bir ihtimal döner mi diye aklın dönmez artık git der, kalbin ise kal sen ise sadece susarsın, konuşmaya bile üşenirsin ne geleceğinden eminsin,nede senin gidişinden umutların boğulmuş vaziyette sen ise anıları ziyarette kalkmak vakti gelir, içini onsuzluk kemirse de onun ki kadar kolay olmasa seninde çekip gitme vaktin gelmiştir |