Gözlerini göreceği anı dakikaları kovalarcasına beklerken, Ne olmuştu da bedenini yok edecek kadar soğumuştu yaşamdan? Gözlerinde umuttan eser yoktu. Oysa görmüştü onları gizli bakışlarındaki muhteşemlikle. Kendine bakar gibi bakıyordu ona da… İhanetin acısı yakmıştı yüreğini. Mümkün mü sevgi için ölmek ya da Mümkün mü yok olunca sevgi, Ölümde aramak çareyi? Bir fidandılar daha oysa. Koca bir ömür birliktelik ummuşlardı. Kim bilir daha ne aşklar yaşayacaktı yürekleri? Gönül, bu sevgiyle yaşlanmayı öğrenecek miydi? Bembeyaz olduğunda saçları ölümle selâmlaştığında, Yıkanırken bedeni gül sularıyla, Bileklerindeki izin yüreğinde de olduğunu kim bilebilir ki… “Salımdan tutaydın.” demişti gençliğinin doruğunda. Ne çok beklemişti… Ahde vefa diye bir beklentisi yoktu ama Bilemezdi ki salından tutan ellerin, Saçlarını okşayan el olduğunu…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yiten Umutlar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yiten Umutlar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bir fidandılar daha oysa. Koca bir ömür birliktelik ummuşlardı. Kim bilir daha ne aşklar yaşayacaktı yürekleri? Gönül, bu sevgiyle yaşlanmayı öğrenecek miydi? Bembeyaz olduğunda saçları ölümle selâmlaştığında, Yıkanırken bedeni gül sularıyla, Bileklerindeki izin yüreğinde de olduğunu kim bilebilir ki…
hocam;
çok şık bir şiir olmuş. tebrik ederim.
leventbaba tarafından 3/15/2008 8:08:31 PM zamanında düzenlenmiştir.
Bembeyaz olduğunda saçları ölümle selâmlaştığında, Yıkanırken bedeni gül sularıyla, Bileklerindeki izin yüreğinde de olduğunu kim bilebilir ki… “Salımdan tutaydın.” demişti gençliğinin doruğunda. Ne çok beklemişti… Ahde vefa diye bir beklentisi yoktu ama Bilemezdi ki salından tutan ellerin, Saçlarını okşayan el olduğunu…
SAÇLARI OKŞAYAN BİR EL... GÜZEL DİZELERİNİZİ KUTLARIM.RABATLI
Gözlerini göreceği anı dakikaları kovalarcasına beklerken, Ne olmuştu da bedenini yok edecek kadar soğumuştu yaşamdan? Gözlerinde umuttan eser yoktu. Oysa görmüştü onları gizli bakışlarındaki muhteşemlikle. Kendine bakar gibi bakıyordu ona da… İhanetin acısı yakmıştı yüreğini. Mümkün mü sevgi için ölmek ya da Mümkün mü yok olunca sevgi, Ölümde aramak çareyi? Bir fidandılar daha oysa. Koca bir ömür birliktelik ummuşlardı. Kim bilir daha ne aşklar yaşayacaktı yürekleri? Gönül, bu sevgiyle yaşlanmayı öğrenecek miydi? Bembeyaz olduğunda saçları ölümle selâmlaştığında, Yıkanırken bedeni gül sularıyla, Bileklerindeki izin yüreğinde de olduğunu kim bilebilir ki… “Salımdan tutaydın.” demişti gençliğinin doruğunda. Ne çok beklemişti… Ahde vefa diye bir beklentisi yoktu ama Bilemezdi ki salından tutan ellerin, Saçlarını okşayan el olduğunu…
Saçlarını okşayan el olduğunu…
ETME HOCAM CAN HOCAM.BU NASIL BİR FİNAL Kİ YAKAR YÜRTEKLERİ.HİÇ BİR YÜREĞİN BÖYLE BİR ACIYI YAŞAMAMASI DİLEKLERİMLE SAYGILAR.