Amelia / Kül
Senin için yazmıyorum ki ben bu şiiri
gözüm dalıyor sade dudağındaki gülüşe... Ah Amelia Meşakkatli bir iş sevda Ellerim özler ellerinde büyümüş çocukları Lacivert bir yaram var şurada okusana İğdiş ettiğim nefsim uyanıyor uykularından Ah dilim lâl söylenmiyor sevda... Bir memleket hikayesi biliyorum ben Bildiğim şairler şeytana uydu hep söylemiyor kimse acıyı Üstelik uyurken güzleşiyor mevsimler Ve ölürken sevişilmiş hiçbir ten sıcak değil usul usul akan kanımızdan... Şu şehrin tüm ışıklarını yakmışlar aydınlatmıyor artık bizi hiçbir şey Hiçbir şeyin anlamı kalmıyor rüzgarının değdiği yüreğimde Biz hepimiz türküler yakıyoruz acıya ve aşkın koynunda büyüyorsa eğer gözyaşımız efsane söylüyor o vakit ozanlar Her aşk ölümüyle meşgul Amelia Yusuf değil aşka değen kuyu... Gayri kaybedecek nem var şiirden başka dilden dile söylesem daha mı az kanar yara Karasına yandığım yazgımız kara Şöyle güzel bir küfrün ardı sıra yaktığım cigara sen sızlıyorsa boğazımda İşte böyle çoğalıyor yüreğimde sevda acıya acıta... / Zaten kül güzellemesidir sızı dediğimiz şey / Sıramı savdım ben Islanmıyor artık gözyaşım yanağımda Zati vurgunluk dediğin ne ki Iskalanmışlıktan başka... Başka gökyüzüde uçmuyor bu kuşlar hepsi senden gelip bana değiyor. Değmiyor sade delip geçiyor. Ve dökülmüşse eğer zülfün gözyaşına Bir memleket şiiri yakılır senin ellerinin değdiği eşyalara... Memleketin önemsizliğinden değil bu yangın Amelia. Zaten gülmüyorsa çocuklar Kıyametine az kaldığından insanlığın... |
sesiz kalmak en güzeli şiirin büyüsünü bozmaktan korkup susuyorum ..
zaten kül güzellemesidir sızı dedğimiz şey ...
saygılar....