İSTANBUL
Bir gün daha bitti.
Bir adım daha attık bekleyemeden. Akşamın rengi alacada olsa, geceye eninde sonunda yolu. Dinlemek geldi içimden benimde, gözlerim kapalı İstanbulu. Ne bu kalabalık... Ne bu telaşve korku dolu yalnızlık? Güvensiz bakışlar soru sorar gibi? Ürkek ve ıssız. Yaşıyor görünsede her biri, sanki ceset. Dağılmış,parça parça zamana. Gelmez bir araya bunca kırık? Başka bir yer burası. Başka bir alem ve kesik, tam diye bir şey kalmamış. Acıdı yüreğim yazık, ne çok şey eksik? Bir gün değil bir an bile yaşayamam. Bu ev denen paralı kafeslerde, nefes alamam ben. Taşın toprağın altında olsa, Uymuyor ruhuma yaşam felsefen! Bana müsade gidiyorum denizime ormanıma. Nefes alıyorum. Ruhumun teması evrenle her daim. Gece yıldızlar gündüz güneş. Ve, O’na malum her halim... TC Nigâr Güler. |