İstiklal Tramvayı
ister inanın, ister inanmayın
geçen kıştı ya ocak, ya şubat ben çaldım İstiklal tramvayını maviye boyadım sonra her yanını iki kat çorap giydirdim üşüyen ayaklarına kulaklıklı bere yün fanila,iç donu kimseler tanımadı , şehir hatları vapurunda onu Kadıköy’den birlikte yürüdük Kalamış’a birer sigara yaktık turşu suyu içtik kaydırak kaydık, tahteravalliye bindik salıncak sallandık, balık ekmek yerken deniz manzarası sebepsiz gülüştük sokaklarla esmer bir kıza ıslık çaldık kaşla göz arası Kalamış’tan Moda’yı seyrettik soğusun diye beklerken ters çevrilmiş kahve fincanını kabarmış bir yüreğin sıktık canını söyleştik, eğleştik Münir Nurettin dinledik uzağa dalmış bakışlarla martılara simit attık, çatapat patlatan çocuklarla iyi geldi bu kaçış dedi , dönüş vapurunda yorgunmuşum, yaşlıymışım, kimin umurunda yaz mı, kış mı? sıcak mı,soğuk mu? insan hakları var da tramvay hakları yok mu? elimi sıktı, hoşça kalımla vedalaştı ister inanın, ister inanmayın ben çaldım istiklal tramvayını geçen kıştı... suadiyekasımikibinonbeş Demir Mutlugil |
tramvay hakları yok mu?
güzel şiirdi
saygılar