Güneş doğmak üzereydi Çanakkale’den
Güneş doğmak üzereydi Çanakkale’den
Şükür ezan duyuluyordu komşu köylerden Her sabah, her öğlen belki her an Sala duyuluyordu toplar sustuğu an Gökyüzü karadı bir oldu gökle yer Ardından kan kırmızı birdi yine gökle yer Kim bilir kaç kişinin son sabahıydı bu Şehadetdi her nefesin son soluğu Binlerce güneş battı o gün güneş batmadan Yüzlerinde tebessüm vardı, bir ışık nurdan Çanakkale geçilmez, Çanakkale’den geçilmez Oğuldan, candan yardan geçilir Vatan’dan geçilmez Çanakkale derelerin tepelerinde durdu zaman Binlerce yiğidin yaşlarına bakmadan Gidenler gülüyor kalanlar matemde Nasibim var mı diye şehadet şerbetinde Ey güzel yurdum Anadolu’m köleyim sana Azatlığım ancak ölmekle olur uğruna. 20/03/2007 |