Davet
Kan ağlarken içimiz, gülebiliyorsak eğer;
Gitmiyorsa gözlerimizden,kırmızıya hasret. Hâlâ eğilmiyorsa başımız,en keskin kılıca; Ve hepbir ağızdan söyleniyorsa türkülerimiz. Nasıl elveda diyebiliyoruz, nasıl? Nasıl da; koynuna giriyoruz gecenin? Nasıl da; tef çalıp oynatıyorlar zamanı, Nasıl; hoyrat eller dolaşır şafaklarımızda? Birşeyler var çocuklar, birşeyler. Daha sözümüzün bitmediği bir yer. Dün,bugüne artıkmış.Ne çıkar? Bizim, sabaha çıkmaya inadımız var. Haydi! Kuşan kavganın cesaretini. Batır, çelik suyuna korkularını. Büýütüp, yüreğindeki uyuyan ateşi; Taşı, ülkemin güzel yarınlarına. Tekin YEŞİLKAYA |