Akşamınan yensin diye,
Tava da bişirmiş börek.
Daha yengel olmaz mıydı?
Hemi katmer, hem de çörek.

Ispanağı köyden geldi,
Beğendikten aldık unu.
Anan böyle mi yapardı?
Sen kimden belledin bunu?

Sana yağı olmaz diye,
Tereyağları sürünür.
Bizimki’nin keleşleri,
Dışından içi görünür.

Patatesi gaynatmış da,
İçine de gatmış pendir.
Bıçakla bile gopmuyor,
Börek değil sanki kendir.

Uzun uzun düşündümde,
Hanım bana küser mola?
Hatır için bir denesem,
Acep dişim keser mola?

Kenarları çarık gibi,
Dişim kesip yiyemiyom.
Biraz daha deyiciyim,
Yüzüm dutup diyemiyom.

Bıçakların gücü yetmez,
Satırınan kesem seni.
İlaç diye aç karnına,
Sabah akşam yesem seni.

Yedik, yedik hiç bitmiyor,
Acep bunu nasıl etsek?
Çöpe atsak yazık olur,
Komşulara ikram edek.

İçine kıl düşer diye,
Başına bağlamış yağlık.
Hep sözlerim şaka idi,
Hanım, ellerine sağlık.
Mümtaz Lütfi Özsoy