BEN KENDİMİ SANA GÖMDÜM SEVGİLİ
Hayat kapıma kilit vurunca hasretin
Kara gözlerini toprağım Beyza tenini kefenim sayarak Ben kendimi sana gömdüm sevgilim O Simsiyah Gözbebeklerinde ay ve güneş ışıldarsa bir çiçek tomurcuklanır can toprağımda Bir kere seni düşünsem Bir kere adını ansam Günlerce baldan ummanlar süzülür dudağımda sevgilim Senin ebed-i deryana vasil olmak için Bütün fani sururlardan cüda kıldım kendim Ancak seninle bedenin yükünü çekmeye razı ruh_u meczubum Ne olur gün gelir de Kesme hayat bendimi sevgilim Sensiz geçen zaman ölüdür kefen giyer günlerim güneşin musalla taşında Sensizlik cehennem sensizlik azap Hayalin yolumu keser her köşe başında sevgilim Leyl bakışlarında yıldızları gizleyen Gülnare yanaklarını gamzecikleriyle süsleyen Nazımı , nesiri zerafine esir edip visalını bekleyen Her şeyin üstünde her şeye değen Ahsen sevgilim Sen benim için daha doğmayacak Daha ölmeyeceksin sanmaki şirke girdiğimi Sevdanın sonsuzluğunu bilerek bir aşk mevsimde her şeyi göze alarak Ben kendimi sana gömdüm sevgilim Mnd< Aşka sürgün |
Selam ve saygiyla degerli kalem