Belkide..
Hüznün hangi rengi kaldı ki?
Beyaza sarılmamak niye? Kim nasıl avutur gönlü ve hangi vuslata vurulmuş ki sebepsiz bir hengame, tarifsiz bir hikaye, beni içinde işlemekte. Dökülüp kırılmanın mecali kalmamış ve göz yaşları bir rahim gibi, birinin içinden, bir diğeri üremekte.. uzun bir hiçsizlik sarmış ve sessizlik titremekte. Ağlamanın bir anlamı kalmamış alışagelmiş bir kafiye.. Yüzüm yüzsüzlüğe içim hissizliğe vermiş kendini yanlış mı? Çok eskiden gelme.. Gülmek mi ? Benim neyime! Öyle sarıyorsa baştan ve nasıl dağılmıyorsa bu hüsran bu kafadan, hakkıdır toprak altında bir demet kan! Kalkmaya mecalsiz bir beden bu gördüğün. Zaten var olan sadece gördüğün. Acıyor demlenmiş gönül ve harman bu sabah ve akşam öyle böyle değil bildiğin gökyüzü sanki bir zindan! Bahar gelsin gün geçsin istemem gün bitsindir artik arzum.. Ve bitsindir artik geriye kalan ne varsa ömrüm.. Yaşamak mı? Belki seneye.. |