ZAMANA AKIN
Gözlerinde bir ok, saplanmıştı zamana,
Yaş damlıyordu geçmişle gelecek arasına. Köprü kurdu sözler, karanlıkları yarıp, El pençe divan durdu, huzuruna varıp, Zamansız akıyordu su, Gölgesinde ayın. Birşeyler geçiyordu, kıyısında dolaşan subayın. Karanlıkları bir ses böldü; dedi hazırlanın. Fethidir şimdi, araya sıkışmış zamanın. Bir elinde kalem, diğerinde silah Bundan sonra düşmezdi dudağına ah, Yıllarca dolaştı durdu obayı, Tutuşturacak yiğit aradı, tüttürecek sobayı. Hangi kapıya vardıysa içi titredi derinden. Farkında olmadan geçti kendinden. Dönüp baktı, arkasından gelenlere. Kimi uyumuş, kiminin gözlerinde elem Yığılıp kaldı oracıkta, Zaman geçmişti. Ruhlardaki ızdırap kendinde birikmişti. Gözlerinde bir ok saplanmıştı zamana. Yaş damlıyordu, geçmişle gelecek arasına. M. Ö./ 2004 kahramanmaraş |
Zaman denilen kavram sadece bir gün bu dünyada
aynı gün dönüp dönüp duruyor...
Ne güneş başka bir eksende nede dünya dön dur
her ikisinin zamanında aksanda akmasanda...
Zihinlerdeki kavram kargaşası şiirde tüketilmiş
ne güzel hovardaca hangi zaman canım dedirtircesine..
Güzeldi anlamlıydı değişik duyguların değişik bir ürünüydü
okunası okutulası zamandan ders alınası harika bir eserdi...
Usta kalemin duygu dolu yüreğin zamanını kutlarım TEBRİKLER..
Selam ve muhabbetlerimle..yudumyunus