Bırakın mevhum gecenin sekizinde
Somurayım.
Somurayım şu başımın belası içimi
İliklerime kadar düğümleyip koparayım
Dert bohçası artık ağır geliyor
Cansız gülüşüm
Ne gülüyorsun? Gülme.
Ne bakıyorsun ölü gözlerim? Bakma.
Bu gece derim ki ben
Vazgeçeyim kokuşmuş dünyadan
Vazgeçeyim işe yaramayan
Hiç anlamayan bu candan

Verin ellerinizi boynuma dolayacağım
Ve istemiyorum alın
Canım elinize yapışsın.
Hem çuvaldızı da görmek istemem
Çünkü iğneyi kendileri alıyor
Gözümün önünde gözüm çıkıyor
Ne gülüyorsun gözlerim? Gülme.
İğne onların her daim
Hidayet öksüzü canlarını besliyorlar.
…
Akşamın sekizinde vazgeçesim geliyor
Şu parmaklarımdan
İstemem riyazet edilmiş düşüncelerimi
İstemem onlar kelebek gibi uçuşuyor
Cehalet hakkıdır gözlerimin.
Nede olsa anlaşamıyor şu
Korteks elimle limbik elim
...
Vazgeçeyim geçmesine ama
Ya siz?
Geçinebilecek misiniz
Soğuk gölgemin altında?
Düşündüm de.
Vazgeçmekte vazgeçilmez değil aslında...

Hümanist Eylem ( özlem şahin)
3 KASIM 2015