YARALI KALP
Bende esen şiddetli fırtınaları
Sessiz yaşadım hep tek başıma. Göremezdi kimseler rüzgarın oynattığı yaprakları Beli etmezdim rüzgarın şiddetinden titrediğim anları Bazen gövdem oynasada yerinden Dallarını eğmezdi böğrüne Bütün sarsıntıyı içinde yaşardı Ama yine kimseler anlamazdı. Soğuk kış günlerini şiddetli geçirirdim Yapraklarım sararır ve dökülürdü Sıcak yaz günlerini hatırlayarak Gülümsemeye inat,dallarımı sallardım. Fakat içimdeki fırtınaları dindiremedim Gün geldi her tarafı yıktı belki Sahil kenarında dinlendi Ama hiç biri...hiç biri kalbim kadar hasar görmedi. Zaman su gibiydi. İçimde birikti göl gibi Eskiden içimde yüzen acılar Şimdi gün yüzündeydi. |