*
Kapatınca gözümü hüznüm sabaha kalır..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar
Uyku bu ölüm kardeş, belki alıcım gelir..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.
*
Karanlık gecelerin yastığına yatınca
Döşeğin diken olup bedenine batınca
Özlemlerin çoğalıp hıçkırıklar tutunca..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.
*
Erkenden uyandırır okunan selâ sesi
Bir suskunluk hal alır üstünde matem yası
Bakarsın mahalleden göçüp gider birisi..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.
*
Pencerenin camını biraz açayım derken
Oh yeter çektiklerim biraz geçeyim derken
Bu gün bayramım olsun biraz uçayım derken..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.
*
Elim koynumda saklı dizlerim adım atmaz..
Yaşım fazlada değil neden bir yanım tutmaz,
Ben mi hayat mı suçlu niye efkarım bitmez..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.
*
LEYLİCAN & Leyla YILDIRIM
16.11.2015, Çankara / ANKARA

not: 7*7*14 hece ve son mısra ’’ öz deyiş ’’ *16 ölçüsünde yazılmıştır.

Ayrıca ; yoruma gelen tüm dostlarıma saygılarımı bırakıyorum şimdiden.