Mahrum
Mahcubiyet bizimdi hep;
Ayıplar bizimdi, Vicdanın karanlık dehlizinde, kayıplar bizimdi, Batan güneş miydi sadece; İçi ölü dolu kayıklar bizimdi, Dalgası umut kokan denizde, çığlıklar bizimdi, Üzeri elbise dolmuş askılıklar, Utanmayı beceremeyen kılıklar bizimdi, Doyuramadığımız boğaz, Kendimize verip de uymadığımız vaaz bizimdi, Şükretmediğimiz haller, Üşümediğimiz kış, Yanıksız yaz bizimdi. Ekmeği ortasından bölmeye korkan el, Dünyadaki en suskun dil bizimdi, Sadece boş konuşmayı bilen ağız, Ölümü oyun sanan yavrucağız bizimdi! |
ÇOK DEĞERLİ BİR ŞİİR. ÇOK ÇOK GÜZEL. HAZ VERİCİ…
Çok Beğendim…
…………………. Saygı ve Selamlar…