PEMBE KARLAR YAĞDIRDIN ÖMRÜMÜN SON KIŞINAUnutmam mümkün değil o içten gülüşünü, Bazen hüzünlenerek boynunu büküşünü, Öptüğüm ellerinden cemreler döküşünü... ...........Gönlüm hicranı yaşar şimdi yalnız başına ...........Dayanabildiğince zamanın akışına... Gün oldu, bulutların üzerinde dolaştık, Gün oldu; düştük yere, çamurlara bulaştık, Sevgiden teknemizle ne fırtınalar aştık. ..........Ne ırmaklar döküldü bir damla göz yaşına, ..........Ne sevdâlar sığdırdım bir elâ bakışına... Yüreğimi okşayan o sevgi dolu eli Sandım ruhumda esen ılık bir bahar yeli. Gözlerinden içime akıp bir sevdâ seli ..........Revnak verdi gönlümün şu ihtiyar yaşına, ..........Pembe karlar yağdırdın ömrümün son kışına... Ünal Beşkese |