İşte bende öyle, her insan gibi, binmişim bir duygu salına....

DUYGU / SALIM



Bükülsün bu dizlerim, kader ağı örerken
Kaybolan umutların buğulu caddesiyle.
Hüznüm alıp benliği yerden yere sererken,
Telafuzsuz ömrümün yazılı maddesiyle,
Ağlamasam mesala demesem duygusalım
Benden biraz öteye gitmese duygu salım.


Vurup bütün efkarı şu harabe evlere
Enkazları yükleyip dengelesem kârımı.
Bağrımda filizlenen sönmeyen alevlere,
Tutarak gün görmemiş buz gibi inkarımı,
Dağlamasam mesela demesem duygusalım.
Benden biraz öteye gitmese duygu salım.


Gerçeklerle yalanlar kalbimde vuruşurken
Çoğul sitemim olsa can alacak meleğe.
Üstüne el değmeyen sayfalar kırışırken,
Bir kaç mavi çabutu alıp eğik direğe,
Bağlamasam mesela demesem duygusalım.
Benden biraz öteye gitmese duygu salım.


En karanlık yerinden toprağa gömüversem
Çalarak gökyüzünden kapkara bulutları.
Zihnimde tutuklanmış düşleri göğe sersem,
Bembeyaz bir yalandan çekerek umutları,
Sağlamasam mesela demesem duygusalım.
Benden biraz öteye gitmese duygu salım.


Son nefesi almadan defalarca düşünsem
Ağlarken gülmek gibi susup bağırmak gibi.
Sonra yatıp bir dize özden içeri sinsem,
Vurulsam sessizliğe hırçın bir ırmak gibi,
Çağlamasam mesela demesem duygusalım.
Benden biraz öteye gitmese duygu salım.


ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
2008/ OCAK