UMMAK VE BULMAKDerdin başından aşkın, bitmek bilmiyor işin. Çeneni sıka, sıka, kırılıp gider dişin. Hesap, kitap yaparak, sabahı zor edersin. Yüzünü yıkamadan, çekip işe gidersin. Yorgunluktan bitersin, sabah, akşam koş da koş. Belki bir gün anlarsın, dünyanın sonu da boş. Ne umdun da, ne buldun, dünya denen mekânda. Bedenin huzur bulur, belki diğer cihanda. Bulamazsın yarımı, bütünün peşindesin. Hayallerken sarayı, toprağın döşündesin. Akrabalar toplanıp, terk ederler toprağa. Çürüyüp gidersin de, can olursun yaprağa. Sabri KOCA |
Kalemin susmasın
_______________________Selamlar