Bir Tren Bin Yolculuk
sonsuz bir yolculuğa çıkan tirenin
en sonundaki koltuktayız, sen yaralı ben ardındakilere gözü yaşlı, bir hikaye bir umut vardı, çok ötede belki bir ışık, ne acımasızdı insanlar kiminin kalbi kırık, sevdalar hep öksüzdü yitip giden ömürde, omuzları yerde küsmüş geçmişe, soğuk bir ürperti içinde, gözleri kapalı, ölesiye sevdalı günlerde, bir trende ne çok sevdalar yolculandı ben sana hiç yetişemedim, zamanımız da zamanlar çok kısaydı. |