İNSAN NEREYE GİDER...
Bir kınalı kuzu melese dursa,
Yüreğimde acı burkulur gider... Çaresizlik güç verirmiş insana, Maşuk hedefine vurulur gider... Akan boz bulanık seldir gözyaşım, Bir sevgi elinde durulur gider... Gezsem şu hanları,viraneleri, Garibin vatanı sorulur gider... Hicran acısında bir damla yaşım, Aşkın göz yaşında boğulur gider... Bin emek verirsin bin bir çileyle, Bir zalim rüzgarda savrulur gider... Gönül sevgisinin gözü çiçekler, Bir sam rüzgarında kavrulur gider... Gönlümün baş tacı sevgi gülleri, Gün gelir yabana kurulur gider... Vefayı arama dönek yüzlerde, Sahibi hançerle vurulur gider... Bir tatlı gülüştür hilenin eli, Güven kör kalplerde boğulur gider... Mezarında bile rahat edemez; Vicdan azabında kor olur gider... Haksızlık işlemiş hücrelerine, Çalıp çarpmayınca kudurur gider... Dirhem dirhem alın teri emekler, Bir müflis elinde dağılır gider... Çiçek çiçek topladığım bal küpü, Nankör beyinlerde ağ olur gider... Bir gün muhtaç olur, yardım istersin, Verdiği bir lokma dağ olur gider... Mihnetin yurdundan çevir yönünü , Rahmana bağlanan sağ olur gider... Bil ;sabrın kendisi kordur ,acıdır, Meyvesi bir çölde bağ olur gider... Musa DOĞRUER (Teslimi) 31 mart 2015. |
Güzellikler meydana çıkmış her şey oluruna bırakılarak.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...