Bu sana yazdığım son şiir canım artık gidiyorum...

Simsiyah bir geceyi yanıma alıp
Zindan karası yollara vuruyorum kendimi
Farkındayım sessiz haykırışlarda yüreğim
Yorgun bitişlerde terkedişlerdeyim biliyorum
Artık çok geç gidiyorum...

Ahh.. bir anlasaydın beni keşke bir anlasaydın
Görseydin uykusuz gecelerimi
Kan kırmızısı gözlerimde sabahlasaydın
Seni düşünüyordum zifiri karanlık gecelerde
Ta ki yeni güne merhaba diyene kadar güneş

Sanki bir bozkır ayazında üşüyordu hayallerim
Yaz gününde kar yağıyordu bedenime
Sanki son nefesindeydim ömrün
Girdabında boğuluyordum türlü dertlerin

Ne yapsam olmuyordu ne düşünsem faydasız
Acıtıyordu yokluğunu düşünmek hançerler saplanıyordu kalbime
Gözlerimi dağlıyordu sanki sensizlik
Bir hüzün kaplıyordu bedenimi
İdam ediliyordu düşlerim sorgusuz sualsiz
Belki içimde azda olsa bir ümit aşka dair
İnanmak istiyordum sevmeni bekliyordu kalbim
Yargısız infazlarda son buluyordu yine sevdam hiç nedensiz

Ahh.. bir anlasaydın beni keşke bir anlasaydın
Sana sonsuz aşkı vaadettiğimi bir anlasaydın
Ne olurdu bir çocuk gibi sevmeseydin beni
Ortak olsaydın hislerime aşka karşılık verseydin
Ne çok demek isterdim sana aşkım canım sevgilim
Yazık seninle beraber gitti kurduğum tüm güzel sözlerim

Yıllar geçti aradan duydum bir kızın olmuş birde oğlun
Çok zaman oldu büyümüştür çocukların
Bense hep yalnızlığı büyüttüm gönlümde
Sensizliği yazdım şiirlerimde
Hüzün türküleri çaldı sazım
Belkide hazin vedaların hüznüdür yalnızlığım
Ya da acıdır yazdığım tüm notalarım

Birde ayrılık şarkısı yaptım sana
Sözüde sen besteside sen
Adını sen koy artık canım
Neşemi dersin kedermi bilmem

Neyse kusura bakma farkındayım çok sıktım seni kararttım içini
Unutmadan belkide merak etmişsindir beni
Ehh işte iyiyim bende düşünme sen bu sersefili
Dedimya zifiri karanlık gecelerdeyim yorgun bitişlerdeyim
Belki hergün kanıyor durmadan şu seven yüreğim

Bu sana yazdığım son şiir canım...
Kalemi kağıdı elime bu son alışım
Bir kerecik olsun söyleyememiştimya sana
Artık çok geçte olsa
İşte şimdi söylüyorum

Seni çok seviyorum....

Şiir: Sedat Kesim