Sana bu satırları bir sonbahar günü ilk saatlerinde yazıyorum
Bugün pazar
Hava kasvetli ve ağır
Gökyüzüm griye çalınmış
Dışarıda hafiften bir yağmur
Sen ise cama vuran yağmur damlalarında gizlisin
Düşüyorsun içime ağır ağır

Bakma sen bu kasvetli gökyüzüne
Gökyüzü de usanır bu yağmurlarda durur
Aklıma gelişleri güneşi doğurur bende
Akşam olur yüzüne ayın şavkı vurur

Sana bu satırları bir sonbahar gününün ilk saatlerinde yazıyorum
Bir yandan bahçemdeki ağaçların yaprakları terk ederken dalı
Bir yandan Eylül’de tazelenirken babamın acısı

Daha fazla kelame yüzüm yok kanımca
Ben hakkını verdim bu aşkın
Sevdim işte karınca kararınca
Artık sana bu satırları bir sonbahar gününün ilk saatlerinde yazmıyorum
Bir hayli zaman oldu geçti üstünden
Sonbahar geçti kış bitti artık
Bir bahar sabahı uyanıyorum
Sen yoksun yanımda
Ne önemi var ki gelip geçen mevsimlerin

Ben seni bir sonbahar gününde bıraktım
Alıştın mı yokluğuna dersen
Hayır henüz daha alışamadım
Anlaşıldı ben bu satırları sana daha çok yazarım
Üstelik sonbahar beklemem
Yazarım işte içime düşdükçe sızın

Sedat Kesim