Hayat...
Boşa umut bağladım hayat her bir gününe
Her sabah hayalimi kırıp attın dününe. Hoyrat rüzgarlar aldı her arzumu önüne Yerden yere çarparak savurdun beni hayat... Sevmek gerek dediler yaşamayı derinden Ben ise çıkarmıştım yüreğimi yerinden. Lakin şem de habersiz etrafında dönenden Demek kendi kendime kavurdun beni hayat... Sana misafir olmak değil kulun kusuru Her ikramın dert imiş oldum çile mahsuru. Aç yüreğim umsa da neşeyi ve huzuru Ne yazık gam kederle doyurdun beni hayat... Ünsüz... |