İhtişamlı Bir Yalnızlık Hayat
Kocaman bir ormandı çok önceleri hayat
Güneş uyandırırdı masum uykularımızdan Dağlar çiçek açardı her sabah gülüşlerimizde En çok dizlerimiz kanadığında ağlardık Hepimiz yiğit, hepimiz memleket sevdalısıydık Günlerce erimeyen karlar üzerinde bizler Sadece eskimeyen düşlerimizin esiriydik Gönlümüzdeki çocuk koşuşturmalar ne çabuk bitti! Bunca kalabalık nasıl oluştu, hiç bilmedik Yarımız yiğit kaldı kendi kabuğunda, yarımız korkak Her gece kendi yıkık koyaklarımıza sokulduk Diz çöktük hırs uğruna kirletilen bir hayat için Gecemiz katran karası, suskularımız lal isyanlarda Umut koyduk çocuklarımızın ismini bir kalemde Uçurumlara atılan bedenimizin katlini seyrettik! Titrek bir mum alevi şimdi yüreğimiz tenimizde Kader ile kederin kınasını yakıyoruz düğünlerle Kokuşmuş odalarda ihtişamlı bir yalnızlık hayat Anlamı yitirilen sevinçler arıyoruz kitaplıklarda Bulutlar öfkeli bir kartal gibi dönüyor başımızda Yoksul devrilişlerin mezarlıkları doldu intizarlarla Gücenmiş bir ağaç sol yanım, üşüyorum sırlarımla Selahattin YETGİN |