Songül’ümBeklerim yolunu yar gelmez Yar gelmeyince yüzüm gülmez Kış gününde beklerim yaz gelmez Seni ben candan severim son gül’üm Ağladığımda gülen yüzümsün Kış güzünde açan bahar gülümsün Gülmeyen ömrüme gülen ömrümsün Ben seni candan severim Songül’üm Seninle kış günlerim yaz olur Senin yanında gönlümde binler söz olur Karanlık gecelerde gülüşün ay olur Ben seni candan severim Songül’üm Senden başka hangi yüze bakarım Songül’üm Sen gönül bahçemde öten bülbülüm Kırılan kolum kanadımsın ay gülüm Ben seni candan severim son gülüm Dertli halimden kin anlar Songül’üm Yürek yanar kim söndürür Songül’üm Gözüm pınar akar kim siler Songül’üm Ben seni candan severim Songül’üm Türlü dertlerim olur üzülürsün Karşımda nazlı nazlı süzülürsün Beni avutmak için tatlı sözler söylersin Ben seni candan severim son gülüm Benimle gözünde yaşlar dökersin Gönül bahçeme çiçekler güller dikersin Bilirim sende beni candan seversin Ben seni candan severim son gülüm Mehmet Aluç-Kul Mehmet Eşim Songül’e ithaf ediyorum. |