Ben Bir Benle Kalamadım..(sesinde harlayan ateşler gözlerinden utanır...külüne dokunsam şiirler dili’mden usanır... ben beni sana vursam...hani elini tutsam... bu aşk kirpiklerinde ıslanır...) arkasız ve yalansız yenik rivayetlerle geldim içilmiş şarap dökülmüş masa tozuyla kim vurduya gitmiş günleri sözlerinde sildim derken senle sana kaldım bu köhne istasyonda mağlubum bu atlas sofrasında sevgili yanık çayırlarda kaç ayaz dağılmışım darı diye servi eken tarlalarda her iklim aklıma aksak yasak dolanmışım... senle sana kaldım sevgili martılar sus vapurlar sis yüzüme sokaklar kapalı ve tüm kapılar şimdi ışıl gözlerinde bir giz... geçilesi sınır boylarında masallar hep aynıdır salaş yeminlerde çalınan şarkılar kadar şehirlerde bir mezarlar birbirine benzer bir de her seher göğe kanat çarpan kuşlar dağına küsmüş eşkıyaların kor ateşlerinde düş tutmuşum ışıkları loş liman kasabalarda susup durup kendimi vurmuşum... benle sana kaldım sevgili ganimetsiz tek bir ceket makamsız birkaç şiir ay battı batacak işte bu karanlığı bilse bilse ölüm bilir... küfürsüz ve uykusuz düşüyorum ayak izlerine fikrim şükürsüz aklım imansız kırdım ağzımı her türbede göz diye mendil bıraktım da hiç deremedim kendi kendime eyvallahımı şakağıma kurşun sürmüş geçitlerin önceden verilmiş infazlarında kalmışım umut tüccarı seyyar pazarlarda her şafak dirhem kirvem satılmışım... ey ayak parmaklarına düşen nehirlerin şavkı karabasan usturalara yürek çeken hitit kızı dilimde az rakı şehla bakıp kusura kalma tren gitti işte bak yine kaldık uluorta yok yere göğe yağmur eken şair olsun ülke ırmak resim çizgisiz aranmışım bin gece masal diye geçen boylarda ben ömrüme şiir bucak yalanmışım... bu yüzden ihtilallar sevmez beni arabesk çalan tanrılar sevmez istersen sen de sevme beni yengisi yenik bir dumandır göğsüm bulunur elbet beni de vuracak biri... ve ben ne yapsam kendime ihbar döşüme sır yattım ve bağışla sevgili ben ne etsem ben bir benle kalamadım... |
oysa tersi olur hep
kendiyle kalır insan
giriş başlı başına güzel.
tebrikler.