'BU YOL AŞKA ÇIKAR MI? / YA DA MEÇHULE'Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ’’neden yokluklarında bıraktıkları boşluk, varlıklarıyla doldurdukları yerden bunca geniş? her defasında kendimizi de çoğaltarak ilave ettiğimizden mi?’’
nazan bekiroğlu zair: ziyaretçi. şivan: ağıt, feryat, figan kerahet: çirkinlik Nasıl susulur, gör Yüzüne bakınca susuzluğumun. Ki benim fırtınalarım doluydu Ki sensizliğimden sorulurdu gözyaşlarım. Kurudum artık. Eski bir mezar taşının gölgesinin düştüğü yere, Bir ot sarılığının Yeşil düşlerine saklandı arzularım. Ey ömrümün kesif noksanlığı Çoraklığımda sensizliğimin Susulansın, Susanılansın... Kervan göçer yollarda iz sürülensin Ecel bölüştürürüm ya her günüme Usul usul ölüme meylettirensin Sebepsin aynalara düşmeye Seni görmeden kendimi bilemem Beni sırlara zair edensin… Her "sen" dediğimde Yangın görürüm Yanmaya tabidir dağlarım Topraklarımı bir kerahet alır durur Ve sularım; Diclemde kan vardır Fıratımda şivan. Serap hayaline ömür verilensin Mataramda çok damla yeisle Bir göç yoluna ruh sürülensin Bir kararsız bakışa ömür biçilensin Ne çok kaçarsın oysa Her yokluğunda Bir yenilgi çizerim defterime Her defasında -nedense- Daha iyi çizerim Siyah sözlerimi beyaza çekemem Kalakalırım Cinnetimi satır aralarına fısıldarım Ölürüm gecede Sabaha yenik, daha da daha da yenik doğarım... ... |
çok duygu yüklü anlamı güçlü bir şiir beğeniyle okudum.yüreğine sağlık.