Geldi memleketim göze
Boşu boşuna sorma
Hiç, sorma. Şu güzel memleketim, bir tuhaf oldu Boynunu, her belaya, her önüne gelene büker oldu Çaresiz bir vatan oldu, yorgun memleketim. Her halde, geldi’ de göze. Hal kalmadı, çiğnene, çiğnene Hiç sorma! Tersler oldu insanlar, laf söylesen birine. Bir tuhaf vatan oldu, benim yorgun memleketim. Her halde, geldi göze. Kara bulutlar çöktü, üzerine. Ne rüzgâr ne fırtına, hiç biri fayda etmez oldu güneşin görünmesine. Ve! Hüzün yağdı dağlarına, evlerimize, yağmur yerine Geldi, memleketim göze. Dostluk, kalmadı Komşuluk dersen, o hiç kalmadı. Açlıktan fakirlikten, orada, burada iş aramaktan anamız ağladı Düştük, biribirimize. Geldi memleketim, geldi göze. Bir şeyler oldu, şu vatana Kardeş kardeşle kavga eder oldu, kendi yurdunda Birlik bozuldu, beraberlik bozuldu Etrafımızdaki dost bildiklerimiz birer, birer bize düşman oldu, aç kurt oldu. Bakmaz oldular sözümüze Yoruldu benim güzel memleketim yoruldu. Geldi memleketim’de göze. 20 Ekim 2015-10-20 Ahmet Yüksel Şanlı er |