Ey...ey yokluğun ertesi varlığının elleri kelepçeli hüzünler asılmış kalbe sanki yasın sessiz hali... ey dürten zaman bak cıngıraklı güller solmuş düşen düşene tek tek bir bir sanki karşıyorlar gibi seni... ey canımın kahrı tersten mi esiyor yeller öpücükler hasrete talip sanki keşkelerin zaruri talihi... ey var olupta yok olmak nasipsizliğe gömmüş beni yar yar olsaydı olabilseydi sanki kaybedilecek çok şeyler olacaktı... ey gönlün sahibi bilirmisin nedir çarka takılıp kalmak sendelleyen hayatta topal topal sanki garibin içine göçme misali... (Berlin,13.10.2015) Talat Özgen |