ÖMRÜMDE BİR KEZ
İnce, nazik bir parmak
Dokunur, Gönlümün yanık tellerine İnler de duyulmaz Gözlerimden oku biraz. Ömrümde bir kez açan çiçektin Görmeseydim seni Nerden bilecektim Bir kez gördüm ki seni Ömür boyu acı çekecektim. Gece karanlığımda Sürmeli bir çift göz Asumanda takılı kalır Kulaklarım duymadı bir söz Ömür gidişine yakılı kalır. Ömrümde bir kez açan çiçektin. Gönlümü neden çelip de geçtin Bir rüzgâr gibi esip geçtin. Yaprak gibi Savrulup dinmeyecektim. M. Ö. / 2007 kahramanmaraş |