UTANÇ
Tüm şehir uykudaydı sen giderken
Aklım kaçamak yapıyordu , adımların sıklaşırken Sözcükler gitme eyleminin anlamına ağıtlar yakıyordu Gece is kokulu hüzünlere bürünüyordu Sen gidiyordun "Ne olacak bunun hali" diye merak bile etmiyordun Oysa ben hep sende diriltirdim kendimi Ellerinle ısınır Gözlerinle doyar Nefesinle iyileştirirdim dertlerimi Artık sensiz geçen her gün içimdeki çocuk Kendi elleriyle zehirler kendini Herkes sıcak yuvasında huzuru demlerken Ben gece garlarında bekliyorum gelişini Peron peron kompartımanlara saçılıyorum Harabeye çevirdiğin anılarımızın yıkıntılarıyla oyalanıyorum Bundan böyle mutlu başlangıçlarım olmayacak biliyorum Oysa ne kadar da küçülmüştüm hayatına sığmak için Şimdi rastladığım her yerde yüzüme tükürüyorum.... Can Çalışkan |