ÂŞIK VEYSELGece gündüz varmak için menzile Uzun ince yolda yürürdü Veysel. Ününü yayarak hep dilden dile Türk Milleti için gururdu Veysel. Bir sır vardı sazındaki tellerde, Türküleri söyleniyor dillerde, Vatandan uzakta, gurbet ellerde Sıla hasretiyle erirdi Veysel. Işık ve ses oldu o hep dünyama, Kimse erişmedi hala o nama, Yakup nebi gibi amaydı ama Gönül gözü ile görürdü Veysel. Onun gibi âşık gelmemiş hele, Hayatı boyunca çok çekmiş çile, Memleket aşkıyla, yar aşkı ile Sazının teline vururdu Veysel. Göçüp gitti Hak emrine uyarak, Sevdasını yüreğinde duyarak, Yanık Ozan, sadık yârim diyerek Toprağa gönlünü verirdi Veysel. Muhammet AVCI |