Melekler aş taşırlar.
Benim gönül soframa.
Kışın doğmuşum ama
Yaz gibi içim dışım.

Bedenim doğudadır,
Ruhum batıya yatık.
Duygum, düşüncem katık
Şiirim oldu aşım.

Gözlerim bir kördüğüm,
Dilim ilmek ilmektir.
Sevmek ve sevilmektir,
Hayatta bir tek işim.

Ne sevmekten usandım.
Ne kinim noksan oldu.
Ne yerle yeksan oldu.
Ne göğe erdi başım.

Her gün ki bayram olsa
Eksilmez bende çile.
Gözlerim gülse bile
Dört mevsim çatık kaşım.

Kara kara bulutlar
Hiç ufkumdan gitmedi.
Ömür bitti, bitmedi
Gölgem ile savaşım.

Küçükken yetim kaldım.
Ondandır çok nazlıyım.
Severken pek hızlıyım.
Darılırken yavaşım.

Annem derdi ki bana:
‘Sana benzerdi baban’
Babamın öldüğü an
Benim şimdiki yaşım.

Takvimimden yapraklar
Güz gelmeden döküldü.
Ben doğmadan dikildi.
Kabrime mezar taşım.

Elli yedi seneyi
Nasıl yaşadım bilmem.
Ne hüznüm var ne gülmem.
Ne yaz belli ne kışım.
18 Şubat 2012 Adapazarı
Muhammet AVCI