Yazılmış, yazılan ve yazılacak....

BENİM ŞİİRİM SENSİN



Kalpgahına yazdığım okunsun hece hece
Sevdanın önsözünde benim şiirim sensin.
Canımdan öte yârim hem gündüz hem de gece
Her mutluluk sözünde benim şiirim sensin.



Gözlerinden uzakta düşlere daldığım an
İnan senden başkası yalan sevdiğim yalan.
Sinemdeki sevginin külünden alev alan
Bu yangının közünde benim şiirim sensin.



Bilmezler hicranımın engeller aştığını,
Bilmezler tüm hüznünle cana bulaştığını.
Bilmezler mısraların sana ulaştığını
İmgelerin özünde benim şiirim sensin.



İçindeki sevdayı anlat diyorsan eğer;
Som altında bulunmaz varlığındaki değer.
Yokluğunla virandır bülbülün öttüğü yer
Güller açsın yüzünde benim şiirim sensin.



Sen içimde bir deprem sen kaynayan bir volkan
Sen ki benim nefesim, damarımda gezen kan!
Sensizliğe dar gelir dünya denilen mekan
Duramam yeryüzünde benim şiirim sensin.



Gönlüne güz vurmasın baharla açsın bağın
Yüreğime aşiyan senin sevda otağın.
Saadet sokağında ismi konmamış dağın
Yamacında düzünde benim şiirim sensin



Vazgeçemem, imkansız şakağımdan aksa ter
Aşk yolundan ayrılmam birleşse gök ile yer!
Aşkta tek rehberim ol yol göster bana yeter
Ben yürürüm izinde benim şiirim sensin.



Uzanıp sonsuzluğa açarken kollarımı
Gerçeğe çevirensin bütün hayallerimi.
Ne olur bırakmasın ellerin ellerimi
Uyut beni dizinde benim şiirim sensin.



ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
03.10.2015