ÖKSÜZ
İki damla yaş,
Süzüldü gözlerinden, Annesiz kalmanın acısı, Körpecik yüreğini, Yaktı ta derinden. Kulaklarında çınlıyordu hala, Yavrum, kuzum, Kızım demesi. Kucağına oturtup incitmeden , Nezaketle, Öpe, öpe sevmesi. Kalmamıştı sahip çıkacak, ALLAH’ dan başka kimsesi. Boğazında kalmıştı büyümeden, Çocukluk hevesi. Çaresizce bırakıp gitmişti, Onu , yapa yalnız Annesi. Sanki yanaklarında duruyordu, Kondurduğu sıcacık busesi. Ağlıyordu hüngür ,hüngür, Unutturuyordu her şeyi, Matemli, içli sesi. Artık yoktu, Onu saracak annesi. Hiç gitmiyordu hayalinden, Tebessümle gülmesi, Alıp gitmişti ondan her şeyi, Ölümün sessiz sesi………. Ömer KILIÇBAY |
Öksüz kalan çocukların sesini keser
Öksüzlerin annelerini melekler bekler
Yazdığın bu dizeler ayrı bir hüzün ekler
kalemin güçlü olsun sayın ömer kılıçbay
KAMİL71 tarafından 3/12/2008 1:07:53 PM zamanında düzenlenmiştir.