DÜŞ BAHÇELERİ
Bıçak yarası gibi aralanırken gece,
portakal çiçeklerine ay ışığı vurur bağ bozumlarıyla sarhoş rüzgar hayallerimi savurur. Toprak kokulu ilkbahar yağmurları ağlatır beni,gözyaşlarım dökülür çocukluğum boynu bükük ebem kuşağı bir kaybolur,bir görünür. Yeşil düş bahçelerinde yitirdim gençliğimi, zaman bir avcıdır,yüreğimi yaralar solgun fotoğraflardan geriye kalan, naftalin kokulu hatıralar. |