Kanıyor Zaman
Sırt sırta verdik takvimlerle.
İçim afet yeri, dışım biçimsiz bir duvar gölgesi. Yaralarım var, kanatmaktan usanmadığım. Ne kadar üstüne gitsem anıların, o kadar altında eziliyorum. Sönmüş ve ezilmiş bir yıldızım ben, fer’im ayaklar altında. |